Diyarbekir

Seni anlatabilmek
seni diyarbekir

özgürlüğe kanat çırpan güvercinler misali
hanfi kalem yazabilir sana risali

seni anlatmaya seni
kifayetsizdir

ne lügât var ne lügâtta söz kelime
sığmazsın destana kalem alsam elime

surlarında nice nice medenniyet izleri
meftun ettin kendine aşık ettin bizleri

ne kavimler barındırdın ne dinler
seninle taçlandı eyyubi selahaddinler

yıllarca yurt edindi seni kavimlerden med
ondandırki namına dediler amed

uğrunda çekildi nice zahmetler
bağrında yetişti ali emiriler, cahit sıtkılar, arif ahmetler

mezopotam toprağının
sen rana gülü kültür beşiği
ortadoğunun tarih kokan eşiği

tarihlere şehadet eden camilerin var
kimler sana müptela nice hamilerin var

ortadoğunun orta yerinde
paylaşılmaz gül bahçeli diyarsın
çözülemez bir manasın derinde
sen uğrunda can verenlere yarsın

ne şairler yetiştirdin nice ozanlar
gün yüzü görmesinler perçemini bozanlar

tarihleri yaşatır taş taş bedenin
gözü çıksın diyarbekir seni bedbaht edenin

ne sultanlar gördün ne hükümdar ne şahlar
payitaht eyleyip taht kurdu padişahlar

bereket toprağıdır dicle vadisi
seda saldın aleme soran sorana sendeki havadisi

fiskayanın tepesinden kırklar dağına bakıp
ne güzeldir seyran edip türküler yakıp

akar gider dicle suyu sinende
insanında insan huyu
abı hayat bulur insan
hevsel bahçelerine gazi köşke inende

diyarların sultanı ey güzel şehir
merde ana kucağısın namerde zehir

söz bitmezki diyarbekir seni anlatmaya dair
dili döndüğünce yazdı seni bu şaşmaz şair