Diye Sordu Kendine

' dur bekle biraz
kapılar kapanacak az sonra
gitme ne olur bırakma ellerimi ' diyordu sevgilisine
biliyordu gitmek istediğini ama yinede ısrar ediyordu
soğuk,sessiz,ıskartaya ayrılmış bir ilkbahar gecesinde

'susma konuş ne olur '
derken bile susuyordu sevgili
kararlıydı gidecekti çantası sırtında
güneşin en yatay açıyla geldiği...
soğuk,sessiz,ıskartaya ayrılmış bir yaz gecesinde

'neden ? ' sorusuna cevap ararken
hala gözlerine bakıyordu...
kaldırım rengi samana çalmış
bir o kadar da kırmızıya hasret yapraklar içinde
yüzlerin ayakkabıları takip ettiği
soğuk,sessiz,ıskartaya ayrılmış sonbahar gecesinde

'hoşcakal' deyişini duymuş gibiydi
demlenmiş ayrılığa şeker atılmıştı artık
güvertesinde yalnız yırtık ayakkabılar kalmıştı geminin
kaldırım can çekişirken...
ellerdeki şemsiyeler açılmak için ...
kitap,kitap sayfalarında kaybolmuştu....
soğuk,ıssız,bir o kadar da sesli kış gecelerinde....
'neden bu ayrılıklar hep kış ayında olur'...
diye sordu kendine...
cevabı saklıydı içinde...