Diyetim

yakası açık bir süveter
sarkmış sandığın kenarından
gözümün nuruydu o pastel tonlar
ilmik limik...
şimdi tavanarasında
naftalin kokulu hatıralar
kaldırılıp dürüldü,
hatırlayan mı var?

peşimde amansız geçmişim
sahillerde adım adım
kaç dalga geçti üzerimden
peki kaç mevsim
sen, sen hala vazgeçmedin
o zaman vardır bir bildiğin..
ben kaçsamda peşimdesin
kaçmasamda...
sen de bu azim var ya
bendeyse bu umarsızlık
elbet yakalayacaksın
elbet hesaplaşacak

gittiğim yollarda kaybolmamak için
değil oysa bıraktığım bu izler...
kaçarken unutamadığım tek şey
tek özlem yakalanmak değil miydi
zaten...
o zaman acele et dedim ecelime
köşeyi dönünce karşına çıkacağım,
bu köşe olmazsa elbet bir köşe...
biriktir sen öfkeni
adım adım tükenirken ben
vazgeçme, elbet boyun bükeceğim
adını yıllar önce seçtim ben bu finalin
sen istemesende kefaretimi,
kafaya koydum
yıllar önce...
kim ne derse dersin...
elbet, ama elbet ödeyeceğim.

14.05.2012