Doğan Her Bir Yeni Gün=yepyeni Bir Dünya

Güneşin zifiri karanlığını içenler
Ateşe birkaç santim daha yakın uçarlar
Buz tutar demir işleyen, un öğüten elleri
Karanlığa bir ömrü sığdırmaya çalışırlar

Batıya kaçanlar en batıya
Güneşi hiç doğmayıp hiç batmayanlar
Ki onlar; her doğan güne
Hep aynı dünya da açarlar gözlerini
Eskitmekten ve eskimekten büyük haz alırlar
Ve gölgelerini ezmenin suçunu
Hayatın çekilmezliği ile hafifletmeye çalışırlar
Adımlarına denk gelip
Tekrar tekrar karışarak karanlığa
Coğrafyalarını bitirmeye çalışırlar

'Ya bugün'e kalkamasaydım
Ya dünde kalsaydım'diyemeyip
Çekilmez denilen hayatın avuçlarında kalarak
Hayatlarının yumrukları arasında sıkışıp
Kendilerini döverler güneşe yumruk sallayarak.