Doğanın Dengesinde Yitik Zamanlar

Geçmişin dönemecinde bıraktığım
Umutları topluyor tarihin gezginleri
Her mevsiminde toprağın...
Ben yine yalnızlığı severim.
Beni bıraktığın halimle her gün yeniden,
Taptaze bir acıyı koklarım.
Ben yine hüzünlerin yolcuğunda,
Yine her köşe başına umutlarımı bırakırken,
Bıkmaz üşenmez geçmişin gezginleri,
Üzerlerinden acıları temizlenince
Yaşanabilir aşkları toplamaktan.
Ama yine de ben,
Yürümeliyim.
Geleceği doldurmalıyım içime,
Adımı bile unutmalıyım ki,
Yeni bir hayatı beklemeli benliğim.
Tüm yitik zamanlarda
Ve doğanın dengesinde...