Doğdu arda...

hüzün mevsimiydi bu
geçen son günlerinde öldüğüm
her öldüğüm gecesinin şafağında
yeniden doğduğum
çığlıklar içinde kan ter melekler
yanıyor gök
tutsak mavilik gökte
kubbe, minare, ezan
sela okunuyor sabah
kimi mutluluk gütmekte
kimi feryadın peşinde inlemekte
dönmekte ardanın peşinde
elma şekerinden farksız dünya
ve her ısırışta aynı tat
şimdi
arda bebek doğdu
değişiyor mevsim
karakterimi kaptığım replikhanede
sorumluluk verdi komi
görmediğim küçük elleri
yumuk gözleri ve sarımtrak saçları
seni andırıyor dedikleri
arda bebe emdi sütünü
helal olan memeden
görmedim daha ama
yakışıklıymış yeğenim
dün
uyandım sabaha
ağladığını hissetim küçüğüm
biliyorum sende merak etmektesin beni
koca ellerimi
kocaman göbeğimi
ve sana okuyacağım ninniyi
bebem bitanem
okusam sana şimdi
e eee eeee...pışş pışşş pışşşş...
bi de kimler çıkartıyor gazını
agu agu kimler yapıyor sana
ben varken...
ya da yokken...
yarın
büyüyeceksin günün birinde
eve ilk kızla geldiğinde
gururlanacağız bütün aile
evimizin ilk bebesi
ilk gözümüzün ağrısı
ardaa
dayısının bitanesi...