Doğmamak Vardı Şimdi

Doğmamak vardı şimdi,
Doğmak on yıl sonra seninle,sevgilim
Ben sana yakışmayacak kadar küçüğüm diyorsun,
Hayır, ben senin kadar umutsuz değilim
Umudum,rezil
umudum,yüz karası
Umudum, kıymetli ve kadim
ve aynı anda doğmadık diye hiçbir zaman dert etmedim...
Ben, anamın karnında, sıcak bir yaz gecesinde doğdum
Ve bunun için gururluyum,
Böylesine sıcak kanlı olduğum için
Ve doğduğum zamanla övünüyorum ben
Bardağa sürekli dolu tarafından bakabildiğim için...
ama en güzeli, merhamet ve saygıyla baktığım
Davam için yaşayabilmektir...
Sürekli bir hayırsız boynunda cebelleşirken
Ya da boğazda demlenirken bulmak kendimi
hayır-
Herşeye rağmen on yıl önce
Belki biraz geç, belki biraz umutsuz
Belki bir yağmur gibi yavaş yavaş çoğalan

Daima bir masal gibi muhteşem ve imkansızları olacak olan aşkımız
(Ve benim defalarca yaşadığım ilklerim)
İçinde sen oldukça dilberim
Yaşamak kadar umutlu olmalıdır...