Doğru

Bakamazdım yüzlere;
Utanırdım... Çekinirdim... Çocukken.
Sonra büyüdüm...
Çekingenliğim ve utancım azaldı onlar konuşurken.
Ya da ben onlarla konuşurken...
Söylenenlere inanmamam için sebep yoktu.
Söylediklerim ise onlara olan inancımın doğrultusundaydı.
Sorgularım ve suallerim doğruları öğrenebilmek içindi...
Ama hangi yüz hangi doğrultudaydı ve hangi doğruydu...
Yüzleri başka, doğrusu bir başka...
İçleri ise bambaşka insanlar tanıdım...
Zamanla.
Şimdilerde de utanıyorum ve çekiniyorum...
Ama yüzlerine bakmaktan ya da konuşmaktan değil...
Utanıyorum...
"Yüze nasıl söyleniyor konuşurken yüzlerce yalan."
Çekiniyorum...
"Hangi yüzle yalana doğrulur diye insan Allahtan korkmadan."