Doğunun Şairleri

Hilmi Yavuz'a

Doğuda şair olmak
Ekmeği hüzne banmak gibi

Bir dağ türküsü
Acı kaval sesi
Ve hoyrat akşamlarda
Gönül titremesi
Doğurur şiir
Küskün kır çiçeğine
Ayaklanır şehir

Bağbana sor
Gülü kanatan kim
Su başında
Gönül tutuşturan
Yalınca bir İbrahim
Akşamın rengi akkor
Göğün mavisi sevda

Doğuda şair olmak
Gülün ateşinde yanmak gibi

Bir dağ görse sinesi yanık
Ferhat'ın elinde külünk
Yarar sevdayı derinden
Kuşlar semaha durur
Ölümler gelir gider
Şirin'in elleri üşür
Ayrılığa kar düşürür
Serçenin düşünde bahar

Sis kaplarsa yaylayı
Gönül akar sularca
Her sevda Mecnun iken
Kim anlatır Leyla'yı

Burada zamanlar kuşluk
Vakitler daha diri
Daha yâr
Tenhaca dağ başında
Renginden sıyrılır toygar
Gözeden içer şiiri

İncedir yağmurlar
Elif gibi
Kırkikindi eleğimsağma
Sıçratır kıvılcım
Göğü öper bulutlar

Doğuda şair olmak
Dağlara yaslanmak gibi

Kakma sedef kutusu
Şiir beyaz kanaviçe
Sözü topla şehirden
Aslan kükremesi de ekle
Nef'î çıkar şiirden

Periler oturur bacalarında
Sarı toprak yamaçları
Kızıla keser türkü
Kilim dokur kızları
Aşkları birer mani
Çıkar gelir uzaktan
Sazı omzunda Sümmani

Gök boşaltır sevincini
Bulut daha doğurgan
Daha anaç
Süt mü dolu memeleri
Çağıl çağıl ırmak
Suyu çoğaltır kar
Deniz yok ki
Mısra nereye akar

Göze şarap gözler saki
Sarhoşluk hangi çağdan
Aşka tiryaki
Say ki
Sevmek minnet ihsan baki
Sevda sarı perçemli güz
Saçlarını dağıtan kim
Biraz ben biraz öteki

Doğuda şair olmak
Sonsuza uyanmak gibi


Değirmen Dergisi-Eylül 2010