Doğurgan İmleç

önünden geçiyorum ruhumun

gece olmuş uyumuş dizlerimde papatyalar

sensiz biten kaç gün alçaktır bilmem

her söz bir ömre değecek kadar yaman

uykularımı kaçırıyorsun ey aşk

şehri talan edecek cümleler kuruyorum

üstümde nazenin bir kadının kokusu var

bu gece olabildiğince beyaz

küçük dudaklı bir çocuk gibiydi yaz

gidersen üşüyecek gibiyim

penceresi açılmıyor çünkü evimin

çünkü ahşap seviyor en çok tahta kuruları

solgun iç hesaplarımda gün batıyor

uçuyor can damarlarıma doğru albatroslar

en acısı şeytan tırnağım batıyor

gitsem en ücra köşesine tahtımın

savrulsam oradan buraya

kaçırılmış Ay batırılmış güneş

çalı çırpı meselesi kainat

ne gam şimdi aşk var işte şimdi hayat

sabah oluyor dizlerimde saçların

mazlum bir bedenim benden uzak durun

hayal eski yaraların adıdır nasıl

nurun aynasından bana bir isim bulun

şiir söylerken cennete giden çocuklar

küfredenlere inat patlasın mermiler

ölürsem kendime sar kollarımı

deniz yönüne ver başımı göğsünde

bütün korkularım giderken kokun gitmesin

cilve gözlü beyaz kadınım benim