Dokuz Ekspresi

Bugün beni bekleyen sen değilsin
Dokuz ekspresi ve saat dokuz beş var
İstasyondayım biletimi aldım
Güvercinlerle oturuyorum
Ve saat dokuza dört var
Bugün evden çıkarken aşkını rafa kaldırdım
Kaldırdım desemde inanma
Kitap mı bu tut kaldır koy
Öyle bile olsa okuduysan o kitabı bir defa
Kaldırsan rafa ne işe yarar
Zihnindedir artık o unutamazsın bir daha
Bu arada saat dokuza 3 var

Güvercinler beni terketti
Çünkü simidim bitti
Sevdiğim bir zamanalar dost dediğim insanlar vardı
Güvercinlere onların isimlerini vermiştim
Sonlarıda onlar gibi oldu ne hikmetse
İyiki de gittiler
Böylesi daha iyi
Trenin düdüğü çaldı
Bir veda narası gibi acı ve birazda sert
Ve saat dokuza iki var

Dokuz ekspresi bir anda ürküttü beni
Beni bu şehrin her zerresinden ayıracaktı sanki
Çekiştire çekiştire...
Kopara kopara...
Azrailin ruhumu bedenimden ayıracağı gibi

Dokuz ekspresi hareket etti
Ama daha saat dokuza bir vardı
Zamanından erken kalktı bir dakikam daha vardı
Koskoca bir dakika daha
Var diyemedim diyemedim..

Fark ettim ki zaten son durağa gelmişim
Artık inmeliyim çünkü saat dokuz.