Dolunay

Aldığın son nefes
Dudaklarından dökülen son cümle
Gözlerinden süzülen son satır
Bedeninden kopan son parçaydı
Son şarkıyı günlerce dinlemek
Son düşen yağmur damlasında boğulmak
Son esen rüzgarda kokunu kaybetmekti

Son doğan güneşin bulutlarla kapatıldığı
Gökyüzünün ağlamaya yüzünün olmaması
Yüzündeki narinliği birdaha görememe acısıydı
Uçsuz bucaksız denizlerde
Aşılmaz dağlarda
Sonu olmayan şiirlerde kaybolmaktı

Kelimelerin ifade etmediği
Gözlerin kapanmadığı
Boğazda düğümlenenlerin nefesini kesmesiydi

Yıldızların solması
Gökyüzünün sensizliğe bürünmesi
Ve, Dolunayın bir daha çıkmamasıydı