Dön gel ne olur

Bu gece sessizlik sokağında ilerliyorum bir başıma,
Zaman zaman başımı yukarı kaldırıyorum gülerek,
Ve hissediyorum ki sende bana gülümsüyorsun o an.
Bir çoban yıldızı gibi,kayıp geçiyorsun içimden.
Sana ait her şeyi bırakarak.

Hüzünlendiriyorsun ama ağlatmıyorsun.
Bana doğru yıkılmış serzenişlerimin şahidi oluyorsun o an.
Bense sığındığım yalnız gecenin masumluğuna sokularak.
Geçmişte söylemediklerimi,
Gözlerimi kapayarak fısıldıyorum şimdi...

Sensiz bu şehirde soluk alıp vermek meğer ne kadar zormuş.
Sensiz su içmek ne kadar güçmüş meğerse,
Akarmış dudaklarının yanından sebebiyeti.
Utanası yalvarışların alnında ıslanırken gözlerim.

Dinle beni hasretim...
Sensiz odanın kirlenmiş duvarları şahittir.
Küstüğüm yerdeki kırılmış aynam şahittir.
Ellerimle yokluğuna yazdığım şiirler şahittir.
Sensiz yaşayan bedenim, ruhum şahittir.
Sensizlikten usanmış yüreğim şahittir.

Hüzünle örttün bütün cümlelerimi.
Ey benim duyduğum hissin sebebi.
Ey şu akşamın bitmeyen busesi.
Hasretim,can özüm,sebebim küçüğüm.

Aynalar yokluğuna ağlıyor anlamıyormusun ?

OLMUYOR anlamıyor musun? Sensiz olmuyor..........

Bugün , artçı depremlerle sarsıldım.
Duvarlarımın yıkılışına şahit oldum.
Gözlerinin önünde yıkıldı sensizlikte ördüğüm duvarlar.
Büyük bir inançla kalbimde büyüttüğüm sevgimin.
Gözlerinin önünde yıkılmasına şahit olduğum gibi.
Yıkıldı bir bir umutlarım.
Anlayamadın.

Anlayamazdın da sen zaten.
Sen şimdi olmasanda yanımda.
Görmesemde yüzünü.
Sen hala benim aşkımsın.
Sevdiğimsin.
Gönlümün tek sahibisin.

OLMUYOR anlamıyor musun?
Sensiz olmuyor..........
Ben seni seviyorum anlıyor musun?
Ben sana mecburum anlamıyor musun?
Ben sana ölüyorum anlamıyor musun?
Uğruna gönlümü değil,ömrümü seriyorum.

Hep beklenen,
Hep istenen,
Eksikliği gözlenen,
Yokluğunda özlenen.
Sanadır tüm iç geçirişlerim.
Bırak benim olsun .
Kederler...
Hüzünler...
Hasretler...

Küllere emanet etme...
Hayallerimi...
Gülüşlerimi...
Özlemlerimi...

Dön gel Ne olur!
Ne olur!
Ne olur dön gel!
Sensiz olmuyor...
Yar ...