Don Kişot

ciğerlerime saplanır,ben bastırdıkça

beni yukarılara kaldırır,yerlere çalar

kan kaybım çok,mağlubiyet yine yakın

yine de denemiştim,her zaman olduğu gibi

birazdan kanım bana geri dönecek

o;beni yerden alacak,göklere çıkaracak

sonra beni saplandığım yerden çıkaracak

geri geri koşacağım yine tökezleyerek

zırhımı daha bir geçilmez yapacağım

mızrağımı daha uzun ve sivri

sonra yine koşacağım tökezleyerek

o yine delecek bağrımı,biliyorum

denediğim her seferde daha da güçleneceğim

yenildiğim her seferde içten içe çürüyeceğim

o beni hiç öldürmeyecek,oradan hiç gitmeyecek

ben onu öldürsem;yine de öleceğim,biliyorum

belirsizlik içinde koşmayı,düşmeyi,ölmeyi

sonra baştan başlayıp,tekrar yenilmeyi

ben bu kısır döngü içinde debelenmekten geçemiyorum

bana savaş açtığını varsaydığım yel değirmenimi seviyorum