Dön Ne Olur...

Bir rüzgar esip durmakta göğsümün çatal ağzında
Teni yanık nefesler alıyorum yok olduğunu bile bile
Öksürüyorum arada bir yüreğim sıkıştıkça
Ağlıyorum erkek gibi adam gibi ağlıyorum
Adını fısıldıyorum sonra başımı önüme eğip
Ağlıyorum erkek gibi adam gibi ağlıyorum
Bir rüzgar esip durmakta göğsümün çatal ağzında
Sen demekte...

Dön ne olur...dön geriye...

Susmuşum...gitarın teline dolanmış kurşuni bir hıçkırık
Sızlamakta keman,içimde küçük bir çocuk gibi
Büyütmekte acıyı tınılara dair her ne varsa
Yokluğun bir milat olmakta efkarlanmakta şarkılar
Sen! Demekte sözler,gözlerin demekte
Öyle ya ,bir bakışındı her şey,bir gülüşündü
Sen demekte şimdi bir şarkı kahırlanmakta
Sessizliğe inat yankılanmakta boş duvarlarda
Sen demekte...

Dön ne olur...dön geriye...

Masamda boş bir kağıt bir kalem
İsminin baş harfi gibi durmakta akrep ve yelkovan
Düşün ki sevgili ben son sözlerimi söylemekteyim
Tükenmiş kalemimde düşüncelerim kanımla yazmaktayım
Düşün ki bir daha olmayacağım sen diye başlayan cümlelerin içinde
Yokluk ne acı sevgili,masamda boş bir kağıt bir kalem
Sen demekte...