Donar Gibiyim

Ayrılık göz yumdu da, dönmedin hala,
Tatsız, gurbetini, hasrete katar gibiyim,
Yanarım yıllarca, kaç mevsim sensizliğe,
Ateşin közlenince, iki odun, atar gibiyim...

Arzuluyum, kafa bulanık, başım dumanlı,
Sevgi sesiyle bu hale koyan inan sevdandı,
Düştüğüm aşka, tutunsam, yoksa kıysam mı,
Sunduğun, acı dolu şerbetini, içmiş gibiyim…

Aşk içinde, gözler dalar, sensiz öyle derine,
Tükenmez, efkar oldun, gir din bedenime,
Günler batar, doğar şafak, ruhumun seline,
Yaşadıkça hicranı, ömrüme, katar gibiyim…

Özüm doğru, yüzde bir nebze, gülüş olmaz,
Doğan akşamlarda aklımdasın, siliş olmaz,
İçim-dışım varlığım, açan başka gül olmaz,
Sevdan öyle acı, Mecnun’la yoldaş, gibiyim…

Dolanırsın gönlümde avare, bilesin sevdam,
Harap hal, kimseyi bağlamaz, işte kavgam,
Geçen gençliğimde neden olmadın arkam,
Acımaz yüreğinde, ben sizliği, görür gibiyim…

Gül fidanlarının arasından seçilenimsin,
Şen boy kokularınla, ruha konan sensin,
Baktıkça, görülenim din, zaten içer desin,
Masalımsı güzellikte aşkı, sunar gibiyim...

Oysa aşkım beni ıssız korulukta bırakmış,
Yüreğime yakınken, sor kendine ırakmış,
Karanlıkta oturan beni, aşk nasıl yakmış,
Her yanı aşka bulayıp, unutulan gibiyim..

Nasıl uzak şimdi, duygu seli göz pınarları,
Uğultusu duyulur, yırtar sesin duvarları,
Aşk yayılırken çarpar, yıldırımdır kenarları,
Gönlüm aşka gömülü, yakar, nar gibiyim...

Ne söylersem, derdin, “seve seve yaparım”
“Beni sevdi o kalbin, ömür boyu taparım”,
Şimdi düşürdüğü şeye bak, makber yaşarım,
Yüreğinin o soğukluğunda, donar gibiyim...





Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)