Dönemem Bu Şehre

Baba! Baba! Baba! bağırıyor çocuklar

Yoksa! Yoksa! bir çocuk düşmeye sakın

Bahçesinde kırkından sesleniyor içime

Yine geç kaldım bu ses ne kadar yakın

Kime dönse kime dökse içindeki babayı

Vuruldum bir kez daha

Toplanmaz bir bardağım

Ayaklarım kanıyor bu balkona

Acı bir hatırayım

Yüzü toprağa susan kadın

Yıkıyor çekingen ellerimi

Kapağında uyumuş tutuklu dilsiz kitap

Ahiret hayatı ölüm

Gül kokulu tespihler parmak arıyor çimenlerde

Otuz üç defa delmek için kayayı

İç kanama başladı umutsuz bir vakayım

Hayır, yok artık bende

Bu sokağın küstüğü bir adamım

Solucanlar yemiş olmalı bitirmişler toprağı

Asmış bir adam kendini çocuğunun gözünde

Kapı arkasında karanlık umutsuzluk

Bu sıcaklar ağaçlar suç ortağı

Şiir yazmak çok zorlaştı bu şehirde

Annem çağırmış beni daha çok beklemesin

Artık dönemem bu şehre

16/06/2022 yağmur…