Donmuş Hayaller

Ayaz vurmuş, kırağı düşmüş
gülü koklamaya çalışır gibi
sevmeni bekledim...
Bekledim güneş doğsun
çözülsün buzlar.
Nefesimle ısıtıp,
canlansın tekrar...

Sevmen için yaşadım seni!
Bekledim çözülsün,
buzlanan yüreğini...
Nefesimi yakıp,
ekledim şiirimi...

Burçlarına dayandım gönlünün.
Aldırmadan buzullarına...
Uzandım tepesine
ulaşamadı tek günüm.
Yüreğime batıyordu sarnıcın
ve ay ışığıyla aydındı önüm.

Tam da sana benzeyen bir meleğe
ayın tam ortasında takılırken gözüm,
Bir el dokundu omzuma!
Hareket vaktini hatırlattı bana.
Mola süremiz dolmuştu
ve güllerle beraber
hayallerim donmuştu.

Otobüs yöneliyordu senden uzağıma.
Tek, ayaklarım gidiyordu koltuğuma.
Çırpındım...didindim...
Hayalimin varmak için sonuna...
Yine olmadı!!! Göremedim...
En çok bu gitti zoruma.

Muavin hissedercesine niyetimi,
"ne istersiniz" diye sorunca bana
Donmuşluğum ve dolmuşluğum geldi aklıma.
Çaresizce "hiçbir şey" dedim,
ve...
sessizce içimden
"ondan başka" diye ekledim.

22.12.2012- 02:36
mola yeri...