Dönüm Noktası

devrik cümleler kurmaktan
unutmuşum düzgün cümlenin nasıl kurulduğunu.
devrik hayatlar düzgün cümlelerle de anlatılabilirmiş meğer..
karanlığa küfür etmekten yorulmuş
edebiyat artığı parçalayan biri olmaktan
çoktan yorulmuş da usanmışım farkında olmadan.
başa dönsün diye beklediğim dünyanın eksen turundan
kendi başımın döndüğünü fark edememişim!
ondanmış bu mide bulantılarım,kendimi limoni hissetmelerim.
kafiyesiz şiirler uykuya yarı doymuş geceler ve melankoli.
kendi yarattığım bir depresif dünyada tedaviyi reddetmiş ruhuma
bir ilacı dahi çok gören vicdanımdan sormadığım hesaplardan öteye geçememiş bir hayat!
hayat...
hayat dedim de aklıma geldi ,
ne garip değil mi içinde dönüp durduğumuz şu yuvarlak şey!
bazen bir kabuktan ağaç çıkıyor,
bazense bir çekirdekten.
bir damla sudan nice hayatlar bedene dönüyorken,
neye hayretler ettiğimize bak.
hayret edilecek şey bu işte,bu mucize.
beyhude işlere çok vakit harcamaktanmış sıkıntılarım.
hep bir şımarık çocuk gibi;
ayakta durmayıp da destek beklemektenmiş .
çözüm ömrün ilk yarısında geldi çok şükür!
çile ,
inletmeden biten dert gibi.
birden kesildi gitti.
bıçak gibi kesildi,
sonsuzluğu yol seçti.
artık bu yolda kimlere değer,
kimlere uğrayıp boğar Allah bilir.
bencillik sayılmazsa;
ben kurtulduğuma seviniyorum.
kavak yeli miydi;
fırtına mı afet miydi,
yoksa kader bu demek miydi;
ağlarını ördü ördü ;şimdi ipleri bitti.
artık serbest bahtım,serbestim artık.
ister ekmek olmasın isterse katık!
bir nefes bir de huzur yeter bana,
ister leyla olmayayım isterse kimse olmasın bana aşık.