Dönüşümler

Ben gelmedim dava için
Benim işim sevi için
Yunus Emre

Anılarım çırpınırken gece dehlizlerinde
düşlerimin köylerini boğar gider karanlık
lanetlenmiş zamanların hoyrat gelgitlerinde
gönlümdeki sevilerden bir iz kalmadı artık...

Ne anamın gül yüzü
kardeşimin beşiği başında bahar akşamları
ezeli ninnilerle istekleri kucak kucak...
Ne o mavi gözlü çocuk
uçurtması turnalar peşinde Tuna yalısında
kan ter olmuş anızlar içinde yalınayak...
Ne o kız
Hıdırıllez salıncağında saçları dalga dalga deniz
bayram günü bayrama gülen gözleri sıcak sıcak...

II

Anılarım savruluyor karanlıklar ütüne
sabaha karşı uykusuz gecenin kahve telvesinde
bir çocuk sarılmış boynuma
bin dokuz yüz seksen beşte
Silistre'de
cehennem korkuları demir atmış
masum gözlerinin büyüyen karasına
kıyamet mi geldi Tuna yalısına
kalmışık "nalla mıh" arasında...

Anlatamıyorum bir türlü
bunlar birer bahtsız öykü
bunlar kör kaderin bilmecesi
yirminci asrın"soya dönüş" düzmecesi
Hristiyan adları yazıyorlar ezanlı adlarımız üstüne
mezar taşlaını kıararak geceleri
şeytanca sırıtarak...

Anıların mahşeri çığlık çığlık...
Nuh'un gemisi alıp da bizi
umut denizlerine götürmüyor artık
yelkenlerini korsanlar yakmış
korsanlar vahşi bakışlı
dalgalarda ölüm kalım telaşı
ve orada sahilde
Amaz yeli uçurtmasını çalmış çocuğun
dinmiyor gözünün yaşı
Tuna ağlıyor dizimde"akmam"diyerek
dalından kopmuş Hıdırıllez salıncağı
beyazlar içinde çırpınıyor bir beyaz melek...

III

Ve orada karlı dağlar ardında
Roman adlı bir sürgün diyarında
bir toplama kampının isli camlarına
yağmurla dökülüyor anılarım sicim sicim
isli camlarında bir toplama kampının
sabaha karşı tel tel olmuş dileklerim
tan yeri neredeyse uç vermeli Yarabbim
uç vermeli bir yerlerden
güneş doğmalı bu karlı tepeler üstüne
bildiğm o güneş
pırıl pırıl
ışıl ışıl...

Sevdiğim şeyler mi?
Sevdiğim şeylerin hazzı kalmadı velhasıl...

Galip Sertel