Dört Cümle

Çığlığın ağır yaralı susmalarken
Bir aşk kesiğinden sızar yorgunluğun
En acısı
Canını en acıtan ağlamaktır bazen
Melodisi eksik tebessümler
Kuru karanfil tomurcuklarının tadı
Şiirler
Yeniden başlayabilme masalları
Çoktan terk etmiştir ruhunu
Anlarsın zamanla ,zamana yenildiğini


Yalnızlığın bir sokak ötesi yoktur
Dönebileceğin sıcaklıklar yoktur
Kaldırımlar hep sessiz
Parmakların hissiz
Kalp atışlarında
Büyüsüz kelimelere akan gecenin
Duraksız mecburiyetine can çekişirsin
Başını gökyüzüne kaldıracak kadar bile
Yaşamıyorsundur


Bir aynanın karşısında gerçeklerle karşılaşırsın
Duygularınla yüzleşirsin
Dona kalmışçasına bazen
Umutsuzca varsındır
Oradasındır işte yokmuşçasına
Arsız bir geçmişle kendinle baş başa
Sahil kenarında
Bir ağaç gölgesinin altında
Yeni başlangıçları izleyerek yoksundur
Aynanın karşısında mahkummuşçasına
Bir masanın ucunda
Beyaz sayfaları karalayarak bazen
En başından beri oradaymışçasına
Yoksundur


Bazen her vapur
Sevişmelerimizi düğümler hüzünlerime
Her martı kanat çırpar karanlığa
Sen oradaymışçasına
Yoksundur.


-Ve bazen dört cümle çıkar koskoca şiirden-


Bir aşk kesiğinden sızarken yorgunluğun
Ağır yaralı susmalardır çığlığın
Kuru karanfil tomurcuklarının tadında kalmıştır tebessümler
Şiirlerin melodisi ise çoktan terk etmiştir ruhunu...