Dört Mevsim - Dört Günah - Dört Melek

Patlayan flaşların geçici körlüğüne işbirlikçi
Siren sesi
Yankılanırken
Bilinci yarı saydam kulaklarımda
Kafa tutuyor
Buz gibi dudaklarıyla
Nihilist yosma
Doyumsuz
Jigolo ruhuma

Kapatma ağzımı!
-diyorum...

Nefes alamıyorum!
-diyorum...

Yeter bu kadar!
-diyorum...

Diyorum da
Takmıyor ki otoritemi!

Yoksa...
Yoksa kaderim
Boğularak
Can vermek midir?
Esmer yosmanın
Dominant çağlayanlarında

/.../

Tükendim bebeğim!

İhtiyar bedenim
Aşık atamaz yirmilik ruhumla
ki
Ulu orta dişisine kenetlenmiş
O sokak köpeğinin sırtında
Bu yüzden
Şaklatamaz kızılcık sopasını
Gücünü çoktan yitirmiş feodalitem

Kısacık hayat bilmecesi
Üç bilinmeyenli lanet bir denkleme dönüştüğünde
Ömrümün sonbaharında
Kılcallarıma
Kan pompalayabilsinler diye
Kirli ellere teslim ediyorum bitmez egomu
Ve
Döktüğüm
Palyaço gözyaşları eşliğinde
Yücelten övgüler alıyor
Canlı performans sevişlerim!

/.../

Buruşmuş ellerini öpebileniniz var mı?
Büyük Kıyametin

Ya görebileniniz?
Akasya dallarında patlayan tomurcukların şehvetini

Cömertçe harcayabileniniz var mı peki?
Yarım asır biriktirdiği huzuru

Çıkmazdaki o şirin mi şirin
Çocuk parkını
Yerle bir eden
Günahkar benim!

Bakmayın o yüzden ters ters suratıma...

Sinsice sızıverdiğimde
O çok gizli hücre evlerinize
Şahsıma biçtirdiğim usta işi yalnızlık
Diz çöktürür doyumsuz cisimlerinize...