Dört Mevsimlik Güzel Annem Sensizlik Ölüm

Toprak serpme, biraz da güneş tut

Gözlerimden nem çekilsin dedim

Karanlığım, karanlıkla sınanmış

Kıştan kalan bir soğukla her yanım üşüyor anne dedim

Ama bu yolda üşümek de, yanmak da var dediler

O zaman yanayım, bu vatan benim

Uğruna binlerce kez üşünür de, ölünür de dedim

Ve ben şimdi sana gelmeye karar verdim anne...

Yaz gönderseler, yazla şenlense yüreğim

Yaz sıcak, yaz aydınlık, güllerle bezense yüzüm

Ben yine de çok üşürüm sana gelemezsem

Dört mevsimlik güzel annem, sensizlik daha da ölüm...

Toprak soğuk mu soğuk biliyorum

Üşüterek akıyor gözlerimden nehir

Sen benden uzak, ben sensiz biçare

Derdime sensin tek çare, sana gelmek istiyorum

Hemen buluşalım, karanlıklar aydınlansın annem...

Ağaç kökleri sımsıkı sarılmış yosuna

Ruhuma değerek cennetime yürüyor su

Uzaktan da olsa duyuyorum, cennetin sesi çok güzel

Orada sen varsın ya annem, hayat dört mevsim...

Kolay değil uzun bir yolda yolcu olmak

Gidişi olup da dönüşü olmamak

Rüzgarın sesinden korkuyorken, fırtınaya nasıl dirensin yaprak

Ben sana gelmek için üstüme atılıyor toprak

Başımda dalgalanan ay-yıldızlı bayrak

Ben küser miyim hayata, beni getiriyor kırmızı-beyaz sana...

Bağrına taş döşenmiş bu yolların

Bu dünya yalan, karanlık, soğuk

Her şey o kadar zor, insanlar o kadar zalim ki

Her gün bir kadın öldürülüyor

Bir anne, bir kardeş, bir eş toprakla buluşuyor

Kimse duymuyor sesini, çocuklar yetim, öksüz, anne...

Ölen öldüğü ile kalıyor, karanlık yüreğime ağır bir yük

Sen bana gelemiyorsun diye, burada beklemem anlamsız

Aç kollarını geliyorum,"Anneler Günü"n kutlu olsun demeye annem...

Bak kavuştuk şimdi yanındayım, toprak çok sıcak

Kolların çok şefkatli, ben hiç üşümüyorum artık annem...

Ankara 13 Mayıs 2019