Dört Mevsimlik Ömür

Toprağa ekilen tohum misali
Ana rahminde can buluyoruz
İlkbaharını yaşamak için ömrümüzün
Bin bir feryatlarla geliriz dünyaya
Dallanıp budaklanarak
Bir ağaç misali yaşarız hayatı
Çocuklar gibi şen ve neşeli
Bakmışız ki bir gün bitivermiş ilk baharımız
Yaşımız varınca yirmi beşlere dayanınca

Yaz mevsimine gireceğiz bu çağda
Yüklenerek dertlerini dünyanın
Bir hayat arkadaşı bulup kendimize
Birleştirerek hayatımızı
Sevgi dolu bir yuva kurarak
Canla canan olacağız yaşamda ikimiz
Bu mevsimde meyveler vereceğiz
Olgunlaştırarak ömür güneşinde
Yazı tüketmişiz yaşımız varınca kırkbeşe

Kırışmaya başlamış yüzümüz
Belli ki sonbaharı yaşayacağız
Tanrım ömür verirse bizlere
Saçlarımıza ak düşecek
Varamayız hiç farkına yaşamın
Bir hayat yaşarız hayallerle yüklü
Beklentilerimiz olacak yaşamdan
Almalıyız tadını geçen zamanın
Gururla verdiğimiz meyvelerin
Meyvelerini tadınca yaşımız altmışa varmış olacak

Tanrım nasip ederse kışı yaşıyacağız
Kaybederek dostlarımızı
Ya da dostlarımız bizi kaybedecak
Anılar bırakıp bu aleme
Yaprak misali düşeceğiz toprağa
Savrulup poyrazların önünde
Başka bir alemde uyanmak üzere
Veda edeceğiz sevdiklerimize ve SEVENLERİMİZE