Dört Mum Kardeşliği

Dört mum vardı masada,
Herbiri ,birbirinin aynı.
Çok sessizdi ortam,
Ortaktı yanışları.
Konuşmaları fısıltılarla boğuşuyordu.

(1). mum başladı söze:
__Ben barışı temsil ederim,
__Dostluktur aşılamak isteğim.
__Lakin..!
__Kimse istemez yanık kalmamı,
__Zamanı geldi,şimdi söneceğim.
Azaldı alevi,kıskaçlara sardı,
Boynunu büktü istemeden ve söndü...



(2).mum başladı söze:
__Ben inancım dedi:
__İnsanlar gerekli bulmuyorlar beni
__Işığımın bahşettiği güzelliği
__Yürekte ki huzurdum ben,
Oysa ki...
__Etraf dolu endişe ve tasayla
__Gerek kalmamış burda bana.
Azaldı alevi,
Sondu sözleri ve söndü.



(3).mum katıldı söze:
__Sevgiyi temsil ederim ben
__Karamış gönüllerde ışığım,
__Yarınlarda ki en güzel gelecek.
__Attılar bir kenara
__Kalmadı sevgileri,
__Işığım önemini yitirdi.
__Unuttular güzel günleri
Azaldı alevi ve kayboldu sevgi.


Ansızın çocuktu giren odaya.
Gördüğünde 3 mumun söndüğünü
Tutamadı kendini
Akıttı gözlerinde ki inci tanelerini
Sizin sonsuza kadar yanmanız gerekirdi dedi.



(4).mum'a sıra geldi:
Çehresini dönerek çocuğa,
Korkma dedi daha
__Ben yanıyorum hala
__Diğer mumlarıda yakabilir,
Ben umudum dedi:
__Kavuştururum umutlarına.
__Yalnız yardım edebilirsen bana,
__Yeniden yakabilirim,ışık saçarız ortama.


Parlayan gözlerle çocuk umut adlı mumu aldı ve diğer mumları tekrar yaktı.

HER ÇIKMAZDA YAŞANIRSA ACILARLA.KÜÇÜCÜK BİR MUM IŞIĞININ UMUDU HALA VARSA,YOK OLDUN SANILMAZ YENİDEN BAŞLA HAYATINA.




09/07/2010
İZMİR