Dost

Akşamüstlerinin son demlerindeki
Sıcaklıktır huzurdur
Toprağa değen yağmurdan sonra
Kokusudur toprağın ilk
Bir bardak suyu
kana kana içmektir
Dünyada tek kaldığını
hissettiğinde uzanan eldir

hani bazen sarar ya her yanı kara bulutlar
düşmandır ölümüne dört duvar
ağlasan hıçkıra hıçkıra
avuntusuzdur bütün çabalar
yüreğin sıkışır ya sanki
ağzından fırlayıverecekmişce
bir dost sestir o an kendine getiren
çekip çıkaran o karanlık matemden
son dakikada ipten dönmüşcesine

bir fincan kahvedir
bazen demlik dolusu çay
şişedeki mey masada sakidir
kaymakla baldır sıcacık ekmek üstünde
en tatlı uykudan daha tatlıdır
dostla uykusuz kalmak
sabahlara kadar sohbettir
aynı kelamları evirip çevirip
yine de bıkmadan usanmadan
dinlemek... dinlenmektir...
bir kere tuttuktan sonra
kaçırmamak için ölümüne
direnmektir...
sıcacık bir eli

bazen güldür dost ,
dikenine katlandığımız
acı bir eleştiridir yüreğimize değen
bildiğimizdir söylenenin
sevildiğimizden
kızsan da en içten gelen şiddetle
yumruk yumruk kavgaya
tutuşsan da
bilinendir
sevgisini asla eksiltmeden
mezara kadar giden...