Dost Bulamadım
Bir gece vakti ısız sokakta
Arayıp durdum bir dost diye
Karanlıklarda hayatım yok olmakta
Elimden tutacak bir dost bulmadım
Dört yanımı yalnızlık sarmış
Tüm ümitlerim yıkılıp zay olmuş
Tutunacak bir dalım kalmamış
Yok olmuş benliğim tayfunlar içinde
Bazen sorar gibiyim kalbime
Hani senin sevgilin nerde
Oda terk etmiş varlığım bitende
Rüzgara kapılmış yaprak gibiyi
Hani derler seven terk etmezmiş
Osevgiler meğer ta ezeldenmiş
Bu asırda herşey tükenmiş
Candan sevecek dost bulamadım
Belki anlatılacak çok şey var
Gariplere dönya mezar
Sevmeleri yasak gülmeleride
Bir garibim dost bulamadım
Dostluk günümüz insanın en fazla sıkıntı çektiği konu. Dostluk nerede başlar nerede biter karmakarışık hal aldı. Şiire, şarkıya, resme konu olması gayet normal. Arayıştır birazda ve söylemektir ilan etmektir dostluğun ne denli ihtiyaç olduğunu. Elinde bıçak olan dostunuza elinde para olan düşmanınız kadar yaklaşamıyorsanız anlamı yoktur sarılmanın.
Hece şiiri bu tür anlatımlar için bence doğru seçim daha sesleri güzel şiirler çıkabiliyor, vurguları daha kuvvetli olabiliyor. Doğru ve güzel kullanmak lazım.
Dostluğun nimetlerinden bol bol yararlanmanızı dilerim. Şiirlerde dost olunabilir değil mi?