Dost Sanma

Dost sanma

Ne kadar toz pembe dünyam vardı
Taki,
Dost diye sarıldığım onca insan
Hayatımın içine edene kadar.
Yalnızlığın gözünü seveyim
Elde saz Dilde türkü
Başta al yazma, ayakta putik
Halay başı da sen sonu da.
Yalnızken,
Dağda senin bağda
Yıkamaya gerek yok kara demliği
Közde senin kirli bardakta.
Ayıpsama kendini
Altı delinmiş çarıkta senin
Başında yana devrilmiş külahta.
Varsın sabah olmasın
Gökyüzü sana âşık sen gökyüzüne
Yıldızlar ister kaysın
İsterse hiç yerinden kıpırdamasın
Bu âlemde ay da sensin yıldızlar da.
Ah Be hayat;
Söylemek istemezdim
Amma velakin
İnsanları musallat ettin ya başıma
O günden beri aferdersin
Sıçırdın toz pembe hayatıma.
............

H.Evren ☺