Dosta Düşmana Karşı 1

gece beni perdeledi,
bir odada,
bir yatağa
yapayalnız; hayallerle, şarkılarla.
Aklımın derinlerinde
anamın korkularına duyduğum
hüzünlerle,
babamın her seste
benim için hissettiği endişelere ortaklıkla.

bende gecenin perdelerini,
cesaretle araladım,
dostlarla, umut içinde
korkmadan, haykırarak adaleti
ve halkımın sefaletine
çığlık gibi bağırıp
çığ gibi düşmesini bekleyerek öfkenin.
Anamın korkularına,
babamın endişelerine
benim de ortaklığıma rağmen;
kendimden, hayatımdan, şiirlerimden ödün vererek
göze alarak
bir daha dönmemeyi bu yatağa
bir daha dinlememeyi bu şarkıları
bir daha sevememeyi köpeğimi
öpememeyi yiğenimi
çocuklara gülümseyememeyi göze alarak,
gecenin perdelerini araladım.

eğer babamın endişeleri haklıysa
ve anamın korktuğu şey olursa,
olur ya;
kalemimden, defterimden, sevdiklerimden, köpeğimden,
çocuklardan, halklardan, barıştan, adaletten söküp alırlarsa ellerimi
şiirlerim halklarındır.
ve bütün malvarlığım,
şiirlerimdir.

halkım Ulviye Civelek'in halkıdır.
halkım kadındır
ve Çerkesdir.
Halkım Berkin Elvan'ın, Kadir Çakmak'ın
ve nice ismi bilinmeyen çocuğun halkıdır
halkım çocuktur benim.
Çocuğunun kemiklerini isteyen,
Berfo Anadır halkım,
halkım anadır benim, böyle bilinsin.