Dostlara

kaç kez elime alıp kalemi
kaç kez bıraktım bu gece
kaç sayfa kağıdı yırtıp attım
anlamsızda olsa yazmak geldi içimden
bir o kadar kararsız, tereddüt içindeyim
bilsemde, bir işe yaramayacağını
anlamsız gelsede dostlara
belkide son kez buluşur gibi
okunmadan kaybolup giden bir mektuptur belki
yaşadığım ve yaşamadığım hiç bir şeye
hiç kimseye sitemim, şikayetim yok dostlar
anlamasınıda beklemiyorum kimsenin
anlayamazsınız, bilemezsiniz içimdeki depremi
çok sıradan bir hayatın içinde
öylesine her şeyi tutkulu , sağlam yaşama isteği
dönüşlerim olmadı, inandığım savunduğum hiç bir şeyden
az olsun, öz olsun istedim hep
canözünden olsun istedim sevmeleri
bu günlük, yarınlık değil, ömürlük olsun istedim
ne kadar dik dursada, isyan etsede yüreğim
aklımda yine, çiçeklerim, bahçem, kedilerim
kitaplaıma baktım, ilk defa görüyormuş gibi
kokladım sayfalarını, mürekkep kokusu
yirmibeş otuz yıl öncesinden gazete kupürleri
duruyor hala bir dosyada, sararmış sayfalar
şiir karalamaları, acemice yazılmış
sazıma dokundum usulca
ne çok dertleşip, ne çok şey paylaşmışız meğer
sevdiğim türküler, dostlarımın sevdiği türküler
bir ömür sığdırmışım sazımın göğsüne
bir ömür sızlıyor, göğsümün içinde
kahreden , yakan, yalnızlık duygusu
kimsesizlik oturmuş göğsüm üstüne
bir fırtına kopacak sanki, söküp köklerimi
tutunduğum yerden,savurup atacak umutlarımı
çok uzaklardan habersizce, seyredeceğim dostlarımı
son sigaram kalmış, gecenin bu vakti
yakıp yakmamakta kararsızım
çekiyorum içime bir derin nefes
diner belki, çaresiz yürek sızım
kahretsin,,,, yalnızım yine
yalnızım,,,,,