Dostlarım Nerdesiniz

Beni perçinleşen ezanın sivri dişlerine saldılar
limelere döndüm
Feryad ile ahuzarlar lisanı haline dödüm
Kim bir nebze anladıki yüreğimden sızar gamlar
Keder yükü sırtımdayken kezap sularında yüzdüm
El an efkarı alemin hiçbir nüktesi bende
Şaha kalkmaz bir devranın dünyasına büründüm
İlletli bir cerihamın eyvahına düşsemde
Ölümlerden ölüm seçtim senin firakınla gülüm
Bir abı hayat desen ümit yok vuslatım bitti
Emdi leşimi kargalar durup seyredip güldüm
Kükreyip kovacakken adi leşimi sömürdüm
kurumuş teltel Dökülür En bedbaht kirlere döndüm
şakağımdan ışıkları vurup vurup söndürdüm
İnsafsızlar anlamazki nice yangın diller döktüm
Bir nefsani arzu için şu ömrü toprağa gömdüm
Dostun yarenin tadını bir kaşık alıpta gördüm
Dönüp sırtımı babından arsız aç kurtlara döndüm
Sorma beni ey fırtına kanatlarım tek tek yoldum
Muşmulaya döndü çehrem söndü mazgal yüce göğsüm
bir görünmez zincir ile milyon kat yere gömüldüm
gurbet sürgün çile ne desen bana etmez nafile
bir kahpenin oyununa baka baka görüp düştüm
sabır küpüm toza döndü dostlarım nerdesiniz
eyvahım arşı bürüdü dostlarım nerdesiniz
dizlerim parçalanmış zindanın köşesinde
küçüldükçe küçülüyor dünya gelip üstüme
kalmadı artık mecal teselli yok nafile
artık ruhum sıkışmış bir iğne deliğinde
kurtarın beni artık dostlarım nerdesiniz