Dostum Hüzün

Dayanırım kapıma bütün aşkımla
topaldır sevdam hep bi yanım askıda
Yarım açıldığında sensizlik iliklerimde
bir hüzün sarar sevdanın eşiğinde

Bir ayağı kırık iskemle
birde özlemden çökmüş masa karşılar beni ilk girişimde
Yarım bıraktığım sıgaralar küllüğümde
her şey bıraktığım gibi yerli yerinde
bir sen yoksun hüzün çökmüş evimin kolüdorlarında

İlerlerim ayrılığı taşıyan bir vagon edasında
senin çığlığın düşmüş boş odalara
Aralarım sararmış perdelerimi bir makinist edasında
bakarım uzun uzun yıldızlara Aya gözlerim takıldığında
onunda sevdasına çaresizlik içinde baktığını görürüm dünyaya

Hayatın köküne gibrit çakar gibi yakarım bir sıgara
yatırır masaya seni düşünürüm boylu boyunca
Önce kapıyı çarpıp gidişin gelir aklıma
sızlanıp yakarıp bir ufak açarım masaya

Seni sorarım nemlenmiş duvarlara
dudaklarımda yer etmiş şarkımızı söylerim sarhoş kafayla
Saçlarını okşar gözlerinde adresi şaşırmış bir adam olurum özlem dudaklarında
Çeker gidersin güneşin ilk ışıklarında akşamı beklerim çaresizlik endamında