Dostuma Bile

Yine bir eğlenceden geliyorum.
İstemeyerek, geçtiğim yoldan dönüyorum.
Ayağımdan çıkan, ses son diyor karanlığa.
Sesler; bir sağa bir sola çarparak ilerliyor,
Dinlemiyor bunu, peşimde gelen.
Beni hiç yalnız bırakmayan dostum.
Ürkütüyor oda beni, ansızın bazen.
Ayağımın temposuna uyuyor, hareketleri.
Oda kurtulmak istiyor sürünmekten, ben gibi.
Duvarlara tırmanıyor, bazen.
Perdelere aksedince, mutlu görünüyor.
Ben ona gıpta ile bakıyor,
Ah! Bu kadar bende mutlu olsam diyorum.
Biraz sora, oda yere düşüyor yavaşça.
Bana daima ümit fısıldıyor, yürürken.
Odur bana karşı, tek güveni olan,
Sahil yolunda, şarkımı fısıldarken,
O ise bir öne, bir arkaya geçip duruyor,
Yinede, ben ondan kaçıyorum.
Öyle bir an geliyor bazen,
Kimseye, gölgeme dostuma bile, güvenemiyorum.
Kendi kendime bile güvenemiyorum, delicesine ..
20 mayıs -1960
Faruk Soydemir
geçmişten gelen duygular