Doyamadım Ki, Ben Sana

Bu kadar erken mi esecekti,
Yine hasret rüzgârları?
Savrulduk,sevgilim,
Dertlerden yana.
Zamansız sararan yapraklar gibi,
Gazel olduk, bitanem,
Döküldük, topraklara.
Yıllar değil,
Geçse de şu ömür uğruna,
Ayrılamam a canım,,
Doyamadım ki, ben sana...

Bak, ne güzel başlamıştık,
Nasıl da bitti ?
O tatlı sözler,o yeminler,
Nasıl da yel oldu gitti ?
İnan ki,bu ayrılık canıma yetti.
Gelsen,diyorum,
Çalsan artık şu kapımı, ey vefasız sevgili!
Çalsan artık!
Şu amansız kâbustan,uyandırsan beni!
Dayanamam sevgilim,
Doyamadım ki, ben sana..

Yaşarım aşkımızı,her an,
Aklımdan gitmez,
Sen yoksan,hiçbir şey beni,
Mutlu etmez.
Yalvarsam Tanrıma,
Bu kara yazımı silmez.
Ne boş, ne de dolu kadehler,
Artık beni teselli etmez.
Yaşayamam sensiz a sevgilim,
Doyamadım ki, ben sana..

Yüz yıl oldu sanki,
O güzel yüzünü görmeyeli,
O ince belini sarmayalı,
Dokunmayalı, sıcaklığına göğsünün,
Sanki koskoca yüz yıllık bir zaman
Ve yol, evet, yüz yıllık yol var aramızda,
Sana olan hasretim,
Her tümseğin,her kapının,her çatının altında..
Nasıl ayrılırım bitanem ?
Doyamadım ki, ben sana..

Bırakma, ne olur,beni sensiz,
Beni bensiz,
Gel dön artık,
Hani o gittiğin gibi, sessiz,
Yık da gel, hadi ne olur?
Yık da gel artık,
Aramıza ördüğün duvarları, birer birer,
Kaldım hasret denizinde,
Tanrım buna tanık,
Kırdın, kolumu kanadımı,
Uzat ellerini ne olur?
Takatim kalmadı,
Elveda sevgilim,
Yüzemiyorum, artık.....