Doyumsuz Şiir

nereden icap ettiyse
sensizlik diye bir şey icat etmiş sevgili Mevla sevgilim


ilahi Mevlam sen de yani
ilahilik bunun neresinde diye kıytırık bir kaç anarşist kelime var
küçük dilime zincire vurduğum
salsam dışa vurumcu bir ihtirasla atacaklar kendilerini
şarapnel gibi savrulup har vurup harman savrulacaklar da
sürü psikolojisiyle geride kalanlar da atlar diye tırsıyorum
durduk yere kazan çömlek patlatıp iş açmamak lazım başa
şunun şurasında kıyın kıyın yürüyoruz
iç acıları toplamı eşitliğe bölünemeyen denkleminde hayatın


yoksa ben de bilirim dinsiz kitapsız vatan haini ilan edilmeyi
persona non grata mı ne diyorlardı gavurlar
kaldı ki Nazım varken bize mi kalmış persona non gratalık ulan
(ulan sana değil tabi ki sevgilim ama pek bi'gaza geldim birden inan)
bizim ki olsa olsa Nazım'a yardım ve yataklık olur hepi topu
sınır dışı etmezlerse ya da
edebiyatımızın alim'i Sebahattin Ali'm gibi pusu atmazlarsa sınırda bize
biz de en fazla bir kaç yıl yatar çıkarız kodesten
en fazla Vera'nın sarı saçları renginde saman dolu olur döşeğim


hem biz kim şiir olup kanatlı atlara binmek kim
biz biliriz yerimizi yurdumuzu sevgili
biliriz biz yerimizi yurdumuzu ve
senin yanındır ana'yurt' otelim


sevgilim
anlıyorum seni
bilmez bizbizesizliği bir eli yağda bir eli balda olan Mevla
hiç şüphesiz ki
gölgesi ve yalnızlığını sensizliğin sessizliğiyle aldatan ben
gayet iyi anlıyorum çok iyi anlıyorum seni ama lütfen sen de anla beni

(Sevgilim isterdim ki lakayt olmayan şiirler yazayım sana ama işte sensizlik böyle bir şey! Ayarlarını bozuyor insanın... Affeyle!)

...

sevgilim!

(Vasiyetimdir: Öldükten sonra ben, gün olur da tutup birileri şair ilan ederse ardımdan beni (Ki, kim kimi şair ilan eder, kim kime vermiştir birilerini şair ilan etme yetkisini, yoksa şair kendi krallığını mı ilan eder? Bilmem. Bilsem ona göre davranırdım. Keza sittin sene şair diyen olmaz ben gibi saçmalayanlara ve dahi saçma yalanlara)... Ne diyordum ben? Hah! Evet! Diyorum ki; ben şair ilan edilirsem bir gün, bu şiirin "sevgilim" kelimesini Volkan Konak seslendirsin. Sözümdür, namusumdur; telif istemem... Öyle değil mi ama şöööyle uzata uzata söylese ya! Çok kıyak olmaz mıydı şiir? Yoksa bu şiir iflah olmaz sevgilim, bu şiir iflah olmaz, sensiz kalan ben gibi saçma saçak bi'şey olup kalır. - bendeki buna şiir deme cüretim başka bir şiirin konusudur, üstüme gelmeyin, üstünüze salarım yoksa küçük dilimde zincirli asi serzenişlerimi de sonra ustanın dediği gibi "şerham şerham" olursunuz alimallah- Hatta işini kolaylaştırmak için sırf Volkan ustanın, şöyle yazmak lazım şiir(!)in burasında:)

sevvv gilimmmm

gözlerimde sana yeşert tiğim şiirler
dudaklarımda bir tek sana meyleden müşkülpesent bir şevk var
durma çık gel gerdanından besleyeyim aşkımı
durma çık gel dudaklarından emzirerek büyüteyim sevdamı
durma çık gel merhametli yerlerine sürerek söndüreyim ellerimin ateşini
durma çık gel kollarımda sallayarak seni mışıl mışıl uyutayım uykusuz özlemimi
çık gel sevgili çık gel durma
gel de dindireyim içimde lahit gibi duran kösnümü
çık gel
durma
sevvv gilimmmm


sevvv gilimmmm
sensizlik
üç öğün aç bırakıp
senin hayalini emzirerek beslemesi hayatın insanı
kristal bir fanus içinde kök salmaya çalışan
dalları göveren ama yeşermeyen
susuz ve topraksız bir söğüttür sensizlik
bekler salkım saçak olacağı
köklerini senin terinle besleyeceği günleri
bekler rahmindeki rahmani kutsallığı keşfetmeyi
haydi gel yeşersin yaprakları söğüdün
çocuklar oynasın salkım saçaklığının sığınağında


çetrefilli ve bir o kadar da münferit bir durumdur belki de bu
yoksa sırf içinde sen var diye sensizliğe bile aşık olabilir mi ki bir insan
hele ki ummanî bir sessizlikken sensizlik
nasıl aşık olabilir ki bir insan sensizliğin sessizliğine


ki bilirsin öz hakiki koyu merdümgirizimdir ben
severim kaçmayı susmayı


....


oysa
bu tek başına susmaklıklar
bu boş oda
bu loş ruh
çok ağır geliyor bana
inan bana bak sevgilim inan bana
işin ucunda sen olmasan çekilmez bu inziva


sessizlik en güzel ne zamandır bilir misin sevgili
ya da susmaya doyamamak
veyahut en çok ne zaman nükseder ciğerde sensizlik
bir madalyon gibi göğüse ne zaman asılır sensizlik bilir misin
başkaları ne yapar bilmem şampiyon olup madalya asmadılar boynuma hiç
ama hiç unutmam
sen yanımda uyurken tören eşliğinde takmışlığım var madalyonu göğsüme
benim yanımdaydın ve sessizliğin uyuyordu sereserpe
öbür yanında sen vardın madalyonun
ve törenin çığlık sesleri hala yankılanıyordu nefesinde

...

durma çık gel
koy başını omzuma da öğren
işbu yazılanların ne kadar sâfiyane
ne kadar öz hakiki en koyu ben olduğumu

durma çık gel
üçümüz birlikte susalım sonra
sen ben ve omuzum
doymayalım susmaya

...