Düğüm

Sessiz bir sonbahar akşamı

Oturdum bir sokak köşesine

Yakıp sigaramı

Başladım izlemeye

Yoldan geçen araçları

Koşuşturan insanları

Iğrenç bir gürültü içinde

Akıp giden hayatı

Hafiften de bir bulandı midem

Dayanamadım gözümden yaş düştü

Iki dirhem.

Şu boş hayatım

Geçip gitmekte

Su gibi

durmadan usanmadan değişmeden

bitmiyor

ne derdim ne kavgam ne de çilem

Susmuyor kafamdaki şu kuru gürültü

nasıl kim ne şekilde

çözecek

bu düğümü