Düğün Davetiyesi

Sevdiğimi başkasına verdikleri gün.
Zindan oldu bu hayat bana.
Sevdiğimin düğün davetiyesini gördüğüm anda
Dünyam yıkıldı sanki başıma.
Beynimden vurulmuşa döndüm.
Onun adının geçtiği beyaz kağıdı okuyunca.

Sevdiğimi vermişler başkasına.
Sevdiğim başkasınınmış artık.
Kalbinde Bana ait bir şey bırakmamış.
Mektuplarımın hepsini yırtıp yakmış.
"Onu sevmiyorum artık" demiş.
"O benim gözümde bir hiç artık" demiş.

Ne edeyim ben şimdi.
Neye üzüleyim.
Sevdiğimin yaptığı kalleşliğe mi?
Yoksa sevdiğimi, verdikleri o serseriye mi?

Onunla daha mutlu olacakmış.
Umrunda değilmişim ben.
Bana o artık nişanlıymış.
Denilmesinden çok acı çekiyorum.
Zoruma gidiyor bu cümleyi söylediklerinde.

Sevdiğim dün akşam nişanlanmış
Hemde 2 hafta sonra
O serseri ile
Düğünleri varmış.

Daha dün bana "seni seviyorum" diyen kişi
Bugün nişanlanmış.
Hemde kendi rızasıyla.
Kendisi istemiş nişanlanmayı.
Daha anne babası ewet demeden
O çoktan nişanlan hazırlıklarına başlamış

Utanmadan sıkılmadan
Bide düğün davetiyesi yollamış bana.
Sanki çok iyi bir şey yapmış gibi.
Beni de davet etmiş nikahına.

Bu kız değil benim sevdiğim kişi.
Benim sevdiğim kızın
Bir gururu bir onuru.
Ve en önemlisi
Bir aşkı ve sevgisi vardı.
Onun bu kadar gurursuz
Bu kadar onursuz
Ve bu kadar duygusuz biri olacağını hiç düşünmemiştim

Bana "seni seviyorum" diyor
"Senden kopamam"
"Hiç ayrılmayalım"
"Ölene kadar Elimi bırakma" diyor.
Çok değil
2 gün sonrasında ise
Telefon açıp "Ben nişanlandım" diyor.

Bumuydu aşkın?
Bumuydu sevgin?
Bu kadar mı gurursuzsun.
Bu kadar mı alçaksın.
Yazıklar olsun sana.
Hiç sevmemişsin beni.
Ben seni çok sevmeştim oysa...

{{Küçük Şairden Büyük Bir Konunun Şiri }} :))
1 gün sonra