Duman Üstü

Duman tütüyor bir bacada 

İçinde sevgi sarhoşluğu geçiren çocukları

Serkeş yalnızlığa gülümseyen iki can

Zamanın içinde zamansız yaramazlıkları

Öpüşün konamadığı iki çift yanak

Yemeğin hazırlandığını gösteren 

Buğulu camlar, soba ateşi eşliğinde

Dünya beşiğinde,

iki can Hayatın ilk eşiğinde

Durulmaz zaman,

İnatı insanoğlunun ömür gediğinde

Bazen iki çocuk zamana inat

Durdurur gibi herşeyi, 

Kardeşçe sarılıyor birbirine

Duman büyüyor bazen giderek

Hala herşey yerli yerinde

Ama dertler farklı

Açılar yön değiştirmiş

Acılar farklılaşmış

Herkes söz geçirme nisbetinde.

İki aykırı tıp sanki herkese yön verme niyetinde

İki kardeş kalp doğrusu ekseninde.

Duman eksilmez bi aralar diğerinin ağzından

Amacı yok, acısı hisedilemez, yönü görülemez olmuş

Diğeri başka Bi dumanın altında düşmüş kendi derdine

Tüm hayalleri Duman üstü

Artık ikiside âb olmuş 

Bundandır onlara çaba düşmüş

Biri düşmüş, diğeri kaldırmış

Kardeşlik adına yaraşır şekilde tamamlanmış