Dünaydın

Henüz kuşlar uyanmamış,

tan yeri ağarırken

uzun yol şoförü yorgunluğuyla çıksam karşına. 

Boğazlı kazağımdan anlasa kuzeyden geldiğimi, 

güneyde ilk açan çiçeği andıran gözlerin…

Sana "Merhaba" derken

fırındaki sabah ekmeğinin buharı çıksa dudaklarımdan

Sarılırken sımsıkı yüzyıllık özlemle

Aymasa gün…

Zaman dursa…

Yarın olmasa…

Dünaydın’ım…

Bütün ayrılıkların hasretini topladım sana

Hafta sonu okul çıkışı heyecanı var İçimde.

Bir babanın evladına,

maaşında bisiklet alabilmeye gücü yetecek biçimde…

Sen beni sevince

veresiye defterini yırtıp atıyor tüm bakkallar

“Yine gel” diye uğurluyor mahallenin kasabı.

Camlarına top gelse de,

bozulmuyor huysuz emeklilerin asabı…

Bedavaya dikiyor terziler

bozuk paralarını paçalarından düşüren çocukların ceplerini

Gençlik desen,

mezun olurlarken değil

Üniversiteye başladıkları ilk gün fırlatıyorlar gökyüzüne keplerini….

Atıyor ellerindeki tespihleri köşe başlarında bekleyen ağır abiler

Sevdiklerine güller alıp, şiirler yazıyor…

Ağaçkakanlar ağaçlara sevgililerinin baş harfini kazıyor….

Henüz kuşlar uyanmamış,

tan yeri ağarırken

rüyalarından alacaklı,

kabusları aşkına sebep

uzun yol şoförünün uykusuzluğuyla çıksam karşına...

Eskimiş, el örgüsü kalın hırkamın yorgunluğundan anlasa,

değerimi bilmeyen gözlerin…

Kimin koynundayken dile gelir,

iltifat dolu sözlerin?

Kimseler bilmez...

Her şeye rağmen

Ben hala seni özlerim!