Dünden Kalanlar

Yokuştan düşüyor gibiyim

İçimle dışım ayrı bir mevsim 

Rüyalardan uyanmış duvarlara 

Bakıyor gözlerim 

Sebepsiz sebepsiz 

Elimde dünden kalanlar

Sekiyor birer taş gibi 

Gözlerimdeki denizlerde 

Ben belki de

Havaya bırakılmış son balonum

İçimde umudu arayan 

Binlerce nefes

Acının süslediği tatlılarla

Yaşların seviştiği tebessümler var

Şimdi avuçlarımda 

Gönül dağıma yağmış taneleri 

Kaderden habersiz 

Bir nokta ezip geçiyor 

Oysa benim yaşadığım menzil

Dünden kalanlardan ibaret 

Bir küçümsenmiş musikidir 

Rüzgârın uğultusu 

Özgürlüğüne kavuşmuş renklerin

Kırıldığı bir sis gibidir

Şimdi dünden kalanlara 

Yabancı gözlerle bakmak

Bu gördüğü son ışıltıdır kelebeğin 

Tutsak edilmiş sözcükleri 

Yüreğimin bir köşesine atmış 

Ve ağlıyorum hıçkıra hıçkıra 

Hakkım var mı  bilemem 

Yaşlar dökmeye 

Oysa önümde karanlık bir gölge gibi

Her şeyden habersiz bekliyor 

Yüreği kör noktanın 

Ezdiği dünden kalanlar