Dünya Seni Duyacak mı

Hani özlemler varya derin,
Geriye bakıpta maziye bir zaman.
Hani ne deliymişim dersin ay,
Geri gelmeyeceğini bile bile,
Yinede anmaktan kendini alamazsın,
İçinin burkulduğunu hissedersin
Canının acıdığını kalbinin yandığını,
Hiç unutmak gelemez içinden yaşadığını.
Gözler, ah gözler hiç söz dinlemez,
Yaşlarla dolar kendi başına,
Hep yüzünü suda bıraktığı gibi,
Yine suda selde kalır yanakların hep.
Gözler ah gözler söz dinlemezsin.
Sonra başının döndüğünü hissedersin.
Yavaşça bir yer ararsın çökmeye.
Yorgunluğuna bakarsın, kahrolursun.
Geriye çok geriye bakar yorgun gözlerin.
Dol dolu yaşadığın bunca yıla,
Nasılda geçti dersin üzülürsün, amma boşa,
Tüm ümit bağladıklarına bakar,
Acaba doğrumu yaptım dersin, düşünürsün.
Sana ümit bağlayanlara bakar,
Ne yapmışım ben dersin üzülürsün,
Sırtında taşıdığın sorumluluk yükünü,
Neden o zaman atmadım diye kendine kızarsın.
Himen gibi 'güç bende derken 'dünyaya,
O gücü kullanmadığın için kahrolursun.
Ben neyim ki dersin şimdilerde,
Bir çuval et yığını işe yaramaz kendi haline.
Ruhunu kaybetmiş, kendini terk etmiş.
Geriye bakıp çok çok geriye,
Nasıl yandığını, nasıl öldüğünü anlarsın.
Başına yıkılan dünyanın altında kalır.
Ezilirsin hemde haline acıyan olmaz.
Ben bunu iyi yaptım diyecek neyin var.
Hep iyilik düşündün, ne kaldı elinde,
Geçmişe özlemden başka,
Kararların yarım yamalak kaldı hep.
Başkalarını düşünmekten.
Şimdi geçmişi özle bakalım ne olur
Geçmiş sana gelirmi bir görelim.
Küs bakalım bu dünyaya,
Dünya seni duyacak mı?
Kendinden başka sevenin olacak mı?


25/04/03
yolcudan