Dünya Vurgunu

//gökyüzü hasta yine bu sabah
dumanından bulutlar bile şikayetçi,
morluk asılı geceden kalma gözlerinde
devası ciğerlerinde gizli...//

zehre şifa kederli aşk sözleri
göğün ciğerlerini söküyor her gece yerin iki farklı yüzü
deli ediyor insanı her an bu direksiz komşuluk
bir kapı ararken ruhum, içimi kucaklıyor
ikisi arasındaki boşluk


bu, boşlukla ilk sohbetim değil
satırları doldurma çabamın aynadaki zıttı
hayır aslında boşluk ben değilim
çekilin beyler!
sadece ruhumu boşaltıyorum
odası olmayan evlere


bir damla suyun özeti hayatım
kah doldurup kah boşaltıyorum
yanlış anlaşılmasın
ben taşımacı değilim
alüvyonlarla sürüklenmiyorum mesela kıyılara


yine de bir fayda umuyorum ruhumdan
nasıldır bilir misiniz?
boşluktan iklimler türetmek?
inadına yeşertmek?
kan kırmızısı ölümlerin az öncesinde
savaş salatasını yeşillik niyetine

soslu sossuz, tuzlu tuzsuz
söyleyin beyler
nasıl arzu edersiniz?
malum, sağlıklı yaşamayı önemsiyoruz hepimiz

yağmurun rengi kızıla döndüğünde
gökten savaş çocuklarının ahları yağacak
dudaklarda makyajın en sevilen tonu
bu ölüm kalım savaşı kırmızı ruj gibi parlayacak


iltifatlar yağdıracağız birbirimize
ne kadar güzelleşiyoruz değil mi gittikçe
estetikleşen dekorlardan farksız
kabalaşıyoruz izninizle
ruhumuzu ittikçe boşluklara
intihardan farksız oluyor sessizce yaşamak

bir sabah vakti göğün morarmasını hayra yormak
bir morgun önünde bekler gibi
bir öğle vakti safa durmak
er kişi "dünya" niyetine
Allah kabul etsin beyler
bu son ölüm değil bilirsiniz

ve bilirsiniz
dünya doğmadı daha
güneşe doymadı mesela
şarkılar söylemedi henüz bir ağacın dallarında
titreyen sesleriyle yaralı kuşlara

dünya büyümedi beyler
bize oyun oynayan, çocukların bitmez neşesi
bir ölünün hala yaşıyor hissi vermesi gibi
ölümüne yarışlar gibi
bakıp kendine, garip bir eğlence hissi

şimdi müsadenizle beyler
O'ndan geldik, O' na bu yolculuk
şiir beklesin bugün
göğün en derin boşluğunda biz
kuşlarla buluştuk...