Dünyam

Hayat mecbur bırakmış, yaşamın en başında
Bitmeyen çilelere, göğüs gerip durmuşsun
Kötülük barınmamış kalite kumaşında
Kara bahtlı yazgını, gönlüne duyurmuşsun

Yüreğine girenler harap edip dağlamış
Örselenen ruhunsa derin yara bağlamış
Bağrında ki acılar ilham olup çağlamış
Dert yoldaşın yarenin tellerine vurmuşsun

Öyle kolay değildir ne de kimsenin harcı
Nokta kadar menfaate eğilirken çıkarcı
Kötülüğe set örmüş gönlünde ki duvarcı
Şefkatli ellerinle nice yara sarmışsın

Sabah kalk öpücüğün hürmetle sunulmamış
Ruhundaki gözeden içilip kanılmamış
BOZOK kızın yüreği sanırım yanılmamış
Sadakatle sardığım meğer sadık yarmışsın