Durma Git

Ayrılık ateşi yanıyorsa içinde,
Ben ne yapabilirim ki sana,
O zaman çek git, durma.
Bakma benim gözlerimden akan yaşa,
Ben alışkınım bu yaşlara,

Nasıl olsa birgün anlarsın beni,
Ama o gün çok geç olabilir.
İlle de gideceksen, ?son bir düşün' derim sana.
Düşün beni, seni sevenleri, geçen günlerimizi,
Düşün arkada bıraktığın onca acılı insanı,
Son bir kez daha düşün derim sana.

Sen gidince ben ne yaparım hiç düşündün mü?
Yıkılırım, kahrolurum, ölürüm.
Sensizliğin acısına dayanabilirmiyim sanıyorsun?
O zaman yanılıyorsun.
Ne yazık ki hiç tanıyamamışsın beni.
Ben birisini sevdim mi tam severim,
Unutmayı ise hiç başaramam.
Ama zorda olsa başarmak zorundayım galiba.
Çünkü sen beni unutmuşsun, silip atmışsın kalbinden.

Kahretsin, o kadarda alışmıştım sana,
Sıcaklığına, yakınlığına, hoş sohbetine.
Hiç istemiyordum senden ayrılmak.
Biliyormusun neler hayal etmiştim dün gece,
Seninle bir ömür geçirmek,
Seninle hayatı, iyiyi, güzeli paylaşmak.
Ne hoş olurdu o duyguları yaşamak.
Dün gece bunları düşündüm de, bir şeyi düşünemedim.
Oda bugün, bugün senin bana yaptıkların.
Ayrılalım deyişin, beni yıkışın, kahredişin.
Yinede sana kızmıyorum.
Ben kaderime kızıyorum, kaderime yanıyorum,
Ona ağlıyorum.

Ne yapalım hadi durma, durma git.
Gittiğin yerde beni hatırla.
Hatırla ve yaşa benim yaşadığım duyguları.
Ancak o zaman anlarsın beni.

Hadi yolun açık olsun, git.
Giderken arkana bakma sakın.
Görme nasıl ağladığımı.
Senden son isteğim,
Beni hatırlaman.
Ben seni istesem de silip atamam.
İstesem de başaramam unutmayı.