Duruşma

gün ışırken uykumda iki düşman yıldırım;
gözlerimdeki her şeyin hiçbir şeyle kavgası.
çaresizliğin avukatlığı olsa olsa
yalnızlığa boş yere haklı çıkma çabası.

duruşma bugün, bu saatte, bu yerde
yaşananlar ve öldürenler kapıştılar az önce.

sırmalı setrelerin vücut bulduğu
duygular ak pak,
sükunet için çıkardılar ceplerinden
şiirli bir tokmak.

herkes her şey sustu,

sessizliğim konuştu.

anlatamadığı her şey uçuşuyordu havada
aşktı mahkum edilen bu zehirli davada
seyrediyor yaşıyor tutuşuyor haybeden
ne umduysa bulamıyor olanı da kaybeden.

sessizlik bozuluyor ortalık mahşer yeri,
içeriye giriyor engel denen serseri

yaz kızım diyor bir ses:
"hiç durmadan yaz" diyor.
şairem hep yazıyor ne yazdığını bilmeden.

yine aynı yüreğe mahkum ediliyor aşk
kabullenmiş her şeyi başka bir yere gitmez

bu kış böyle geçer de
bu dava burada bitmez...