Düş Kanaması

/İki eksik

Bir tam/


Kuşe kâğıda baskılı kader
Vaveyla eder gece yarıları
Yarım, yarım
Bir tam eder...

Sus!

Çiğnedikçe sevdayı çoğalıyor serzenişler
Sonu(n/m)a kadar koş
Geçmesin tenimden kara lekeler!
Bu fırtına öncesi ses(n)sizlik
Son nöbetinde vurulmuş düşler!


Dokunma!

Yaram taze hala
Kapanmadı maziden kalan izler
Gölgele yalnızca
Siluetinde boğulsun gam, keder


Cümle cümle düşeyim ecelin peşine
Cümle âlem utansın
Fikr-i halimden!

Uyan!

Bak kalemize bayrak çekilmiş
Surlarımızda yabancı gölgeler
Kaldır hadi ellerini
Teslim vaktidir yar!


Benim kabullenmişliğim mutluluğunadır
Derin sessizlikler büyütürüm
Büyük cümlelerin ardında
Atsam ciğerlerimdeki irini
Kanım yine dolaşsa damarlarımda
Mumyalasalar ruhumu
Kundaklansa benliğin!
-Ben kadar koşsak
Sen kadar dursak
Durulsak ve ayılsak ansızın

Uyan yar
Bu son durak!


Tıka basa doldur nefesini en iyisi giderken
En ince yaşam çizgilerime!


Unutabilmek adına karalanmış birkaç dipnot
Gözlerinin şafağına yakalanmış
Anladım, bu sevda müebbet
Kaçış yok aldanışlara!


Şimdi sinsice ayırmalı eti kemikten
...bir bavul...
...bir adam...
Ömrüm cebine sıkışmış
Bu gidişin sonu kıyamet!


Yan, yanabildiğin kadar kadın
Toplasan bir sevda etmez
Geçmişinden dökülenler
Toplan hadi sen de
Çöz saçlarını bırak rüzgâra
Alıştır kendini hayali kelebek dokunuşlara
Sofran kadar aziz değil artık sevmeler
Giden sen değilsin bu kez!