Düş Kokusu

zaman/ ne vakit kaçsa genzime
çocukluğum asılır
burnumun direğine...



ve ben
tıkabasa dolu bir oda olurum boşluğumda
simsiyah bir ayna durur
dimağımın kaygan duvarında

küçücük bir kız çocuğu gelip
kirli saçlarını tarar umutla
gözlerindeki ışık henüz yanmış ya
hiç sönmeyecek sanır haspa...

derim ki ona
hani şöyle ağız dolusu
bağıra çağıra
o yalancı ışığına yana yakıla


söyle çocuk derim
güller neden çürüyor dalında

ya papatyalar
sence/ masumiyet taşıyor mu hala...


o halde / söyle çocuğum
karanfiller neden yanıyor
pir sultan diyarında



derim ki söyle
a benim darmadağın çocukluğum/söyle
düşler neden kokuşuyor zamanla...