Düş Yorgunu

kızıl bir savaş meydanı şimdi mevsim
yağından arındırılmamış basenler girer rüyalarıma
perhizsiz aç gözlülükler
çıplak ve arsız
rüküş ve aymaz
yaza açılır uykumda kirlenmiş perdeler

kim aşık olmadı bu baharda ?
dokuzundan beri simit satan seyyar satıcı mı ?
mümkün !...
yirmi üç nisandan beri okulu asan sarkmış kravatıyla beyaz gömlekli ögrenci mi
tekbaşınalığı zehir zıkkım sigarayla silen ögle sarhoşu mu ?
ya da ben !..mi ?

neresinden bakarsan bak
çıkarmamışsan at gözlüklerini
bilirim her mevsimin yarısı boş
pantolondaki ütü çizgisi kadar rutin gülümsemeler içerir sevda
egildikçe ,büküldükçe ,oturdukça kırışırlar ya !..
eskiciye satılmak üzre olan bir giysi gibi bakarsın zamanla aşka

sahi ! kim aşık oldu bu bahar da ?

galatada sabahlamayı özledim
yorgunlukta yarışan , gözlerim ve bileklerimle
balık vuruşunu hissetmek oltamda
denizin kokusunu,
zulamda ki rakının üzerime sinmiş anasonunu
diresek temasıyla çaktırmadan yer kapma huyunu

sahi !.. kim aç kaldı geçen kış da ?

ne çok birikti atamadıgım mektuplar
zarfından taşar tıka basa özlem doldurdugum sayfalar
hala omuzlarımda gezdiriyorum seni düşlerimde
sen hala hafifsin kreşe gidişinlesin beşinde

sahi !..kim öksüz kaldı babası ölmeden geçen mevsim de?
sahi !.. hangi baba sıçradı uykusundan göz yaşı selin de ?

fason kısımlarından hayatın
yedeklenmeyen düşlerindeyim
uyumadan yorgunum
uyandıgımda çok daha yorgun
mevsim baharsa