Düşler Sokağının Kitli Kapısı

Şiirin Hikayesi.....

Elveda...

Ben Nalânım sen Suzansın yetti canım kül eyleme bağrımı gel de, bir kere
Ehlî candır yanan halim insaf eyle oy ciğerim halim harap gör bir kere
Ben cananım sen cihansın etme eza mey bitti yar Ah yâre yürek müptela
Ehlî candır yanan halim insaf eyle oy ciğerim halim harap gör bir kere
Düşmem dedim düşüverdim zebun oldum gözde kaldı hükmüm oldu bir tek didar
Her şetaretim yok oldu bir nadan oldu sebep, bivefa inandı bir kere
Ehlî dildir artık sana gönül küstü sustu artık bu son nidadır elveda


FERAH ÇETİN








Düşler sokağında çıkmazlardayım
Gel tut ellerimden tut ki çıkayım
Sevda yollarında harap olayım
Solacaksam eğer sende solayım

Düşler sokağında yürekler ağlar
Gözler değil belki, yürekler çağlar
Maziyi andıkça ciğerim dağlar
Yol verin sokaklar yol verin dağlar

Düşler sokağına girdi çıkamaz
Yürek ağlasa da sözü ağlamaz
Ayrılık bir ateş bilir duramaz
Çaresiz kanadı kırıldı bu yaz

Düşler sokağında kaldı külleri
Soldurdu tomurcuk açmış gülleri
Zakkum olup yaktı geçti dilleri
Battı da kanattı ah dikenleri

Düşler sokağının ışığı körmüş
Gecesi karaymış kim bir güngörmüş
Derdine dert ekleyip ağını örmüş
Ağu içmiş su gibi ciğeri sönmüş

Düşler sokağının kitli kapısı
Zincirle bağlanmış duvar yapısı
Uçsuz bucaksız bir zindan karası
Yol ver sokak yol ver bitsin tasası
Bende zaten vardı kanser yarası
İstemem kimseden derman yasası
Yetti cana artık çık af yasası