Düşlere Yelken

Kime ne diyeyim, kendim suçluyken!?
Yollara çıkmayı gözüm kesmiyor...
Beynimde çimlenen binlerce diken!?
Es diyorum...ilhamlara...esmiyor
Açamıyorum düşlerime yelken.

Sonsuzluk yolları kar ve tipili...
Üşüyorum, iliklerim donuyor...
Gözlerime yalnızlıklar çekili...
Kollarıma ıssız hisler konuyor...
Yüreğimde umut acılara dikili.

Başımda bir ağrı var ki, içimde
Depreşir acılar, acıdan acı...
Dalarım hayale ürkek biçimde...
Kâlbim umutlara kalır yabancı...
Anlarım ki hata yaptım seçimde.

Bir açmazın gölgesinde sipere
Yatmış yüzükoyun, sürünüyorum...
Gizlediğim aşkı her gün ezbere
Okuyup boşluğa...düşünüyorum...
Nedir şu ruhumu sıkan cendere ?

Beni bende eden, korkak hayâlim!?
Daldığım fikirler girdaptan derin...
Saklasam da müşkül, perişan hâlim...
Bir bakışa mahkum sınırsız zemin
Biliyorum hayat verir zevâlim.

Tut elimden, n'olur gecikmeden tut!
Sürükler mülkümü şüpheden seller...
Beni var eyleyen verdiğin umut...
Hayır dersen felçtir arzu, emeller
Ne olur kucakla, yutmadan tabut.

Ocak 1999